Οι λόγοι που ο Σπύρος Σταματόπουλος φοβάται τον Μάρκο Λέγγα.
Κατ’ αρχάς να θέσουμε το σημαίνον ερώτημα για τον δήμο Σικυωνίων, πριν προχωρήσουμε σε ανάλυση των δεδομένων και των προοπτικών, που από την φύση τους έχουν οι δημοτικές εκλογές. Όσοι δηλώνουν υποψήφιοι δήμαρχοι στον δήμο Σικυωνίων, θέλουν πραγματικά να αλλάξει η δημοτική αρχή;
Η απάντηση δεν είναι καθόλου αυτονόητη και οφείλουμε να την δούμε με αντικειμενικότητα, αλλά και ειλικρίνεια. Άλλο πράγμα είναι να θέλεις να ικανοποιήσεις την προσωπική σου φιλοδοξία και να πάρεις την καρέκλα του δημάρχου και εντελώς διαφορετικό, να επιδιώκεις με πολιτικούς και αυτοδιοικητικούς όρους την αλλαγή, που σημαίνει και άλλη πολιτική πλεύση, όπως επίσης και νέα πρόσωπα.
Ποτέ στην φύση το ΝΕΟ δεν μπορεί να φτιαχτεί από παλιά υλικά ή από υλικά, που -ως κομμάτι του παλιού- δοκιμάστηκαν και ήταν ακριβώς μία από τα ίδια.
Οι υποψηφιότητες που έχουν ανακοινωθεί δείχνουν ξεκάθαρα ότι έχουν την λογική του φυλάρχου, που επιδιώκει να δημιουργήσει την δική του φυλή στην αναλογική διαχείριση του δήμου την επόμενη μέρα, διεκδικώντας ένα κομμάτι εξουσίας. Εδώ, όμως υπάρχει μία υποψηφιότητα που διαφέρει. Η υποψηφιότητα του Μάρκου Λέγγα.
Είναι ο υποψήφιος που έχει καταθέσει ένα ΝΕΟ μοντέλο διοίκησης, ανάπτυξης και λειτουργίας του δήμου. Η πρόταση του είναι εντελώς ξεχωριστή και απο την πρώτη στιγμή έγινε πόλος, ακριβώς γιατί με ευδιάκριτο τρόπο, όρισε τις διαφορές από τον δήμαρχο και την δημοτική αρχή.
Χωρίς να είναι ισοπεδωτικά αρνητικός,επισημαίνει τις αδυναμίες και τα λάθη Σταματόπουλου, αλλά ταυτόχρονα δίνει προοπτική μέσα απο την δική του φιλοσοφία, γνώση και σχέδιο.
Ο άνθρωπος μιλά για την ανάπτυξη γιατί πρώτα από όλα την καταλαβαίνει ο ίδιος -και στην επιχειρηματική του δράση την έχει πετύχει.
Αυτός είναι και ο λόγος που τον φοβάται ο Σταματόπουλος και τον εμπιστεύονται όσοι στην Σικυώνα, αντιλαμβάνονται ότι το μοντέλο Σταματόπουλου είναι αυτό του επαρχιώτη «φτωχοσυμπέθερου» που δεν έχει ορίζοντα.
Ο Μάρκος Λέγγας αντιλαμβανόμενος ότι η σαλαμοποίηση της αντιπολίτευσης είναι βούτυρο στο ψωμί του Σταματόπουλου έχει θέσει δημόσια όχι μόνο το πλαίσιο αλλά και τους όρους, για συμπόρευση όσων θέλουν ειλικρινά την αλλαγή στον δήμο.
Αν και γνωρίζει ότι οι πόρτες της φιλοδοξίας δεν ανοίγουν εύκολα, επιμένει σε προγραμματική σύγκλιση με διακριτούς ρόλους, επειδή ακριβώς γνωρίζει ότι στον δεύτερο γύρο, δεν θα υπάρχει ο χρόνος για σοβαρή κουβέντα.
Καθόλου τυχαίο δεν είναι το γεγονός, ότι ο Λέγγας είναι η πιο σημαντική ελπίδα για να αλλάξει ο δήμος και έτσι έχει γίνει στην κοινωνία ο βασικός πολιτικός αντίπαλος του δημάρχου.
Έχει αναγκάσει ήδη τον Σταματόπουλο, να αμύνεται και να επιδίδεται μαζί με τον φιλικό του τύπο στην αριθμολαγνεία, που επηρεάζει ένα κομμάτι ψηφοφόρων αλλά στους πολλούς θυμίζει τον Γκρούεζα…!
Ο Λέγγας επένδυσε από την αρχή στον λόγο και στις νέες δυνάμεις του τόπου του και με επιτυχία συνεχίζει να το κάνει, χωρίς να καταφεύγει είτε σε λαϊκισμούς είτε σε συνάθροιση παλαιοπαραγόντων του δήμου.
–Μιλά για ανάπτυξη όταν οι άλλοι ονειρεύονται καρέκλες
–Έχει σχέδιο, όταν άλλοι ετοιμάζουν κουστούμια αντιδημάρχων
-Δημιουργεί ένα νέο αυτοδιοικητικό τοπίο και πολιτισμό, την στιγμή που γύρω του μαίνεται ο απλουστευτικός λαϊκισμός.
Οι πάντες διαπιστώνουν, ότι δεν φτάνει πλέον να πάρει ο καθένας την «φυλή» του και να την βάλει στο δημοτικό συμβούλιο. Το ζητούμενο είναι πλέον αν θα συσπειρωθούν γύρω από τον Λέγγα τις επόμενες 70 ημέρες και διαμορφωθεί ισχυρό νίκης.
Αν δεν το κάνουν τώρα θα αναγκαστούν να το κάνουν στον δεύτερο γύρο…αν πραγματικά θέλουν την ανατροπή της κατάστασης και όχι μόνο την προσωπική ικανοποίηση.
Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει..!